Ο εθισμός της Ρώμης στο θανατηφόρο τίμημα: Η ολοκαίνουργια απόλαυση και οι ανατροπές από την αρχαία ορμή των αρμάτων

Τα κορίτσια επίσης παρακολούθησαν το ολοκαίνουργιο παιχνίδι επειδή οι επισκέπτες, και αρκετοί μάλιστα προσφέρθηκαν από τους πελάτες, επένδυσαν σε νέες καταστάσεις ή στην κατοχή σχολών μονομάχων (Futrell, 2006, σ. 137). Η παρουσία γυναικών στο παιχνίδι αντιμετώπισε τις συμβατικές ευκαιρίες για σεξ και πυροδότησε συζητήσεις ιδιαίτερα μεταξύ των Ρωμαίων διανοουμένων, μερικοί από τους οποίους το θεώρησαν σημάδι ηθικής σκουριάς (Edmondson, 1996, σ. 111). Εξωτικά σκυλιά μακριά από το Βασίλειο, όπως λιοντάρια, τίγρεις και ακόμη και ελέφαντες, στριμώχνονταν το ένα εναντίον του άλλου ή αντιμετώπιζαν μεμονωμένους κυνηγούς. Τέτοια γυαλιά όχι μόνο γοήτευαν τα νέα πλήθη των ανθρώπων, αλλά χρησίμευαν επίσης ως μια παρουσίαση της κυριαρχίας της Ρώμης επί του χαρακτήρα και της αλληλεπιδραστικής έκτασης της κυριαρχίας τους. Ορισμένοι μονομάχοι, όπως ο Σπάρτακος και ο Κρίξος, έγιναν επικές φιγούρες όπως έχουν βιώσει οι ιστορίες εδώ και χρόνια.

Άρματα εντός των προγραμμάτων του Ρωμαϊκού Ιππικού

Άτομα που διαχειρίζονταν μεμονωμένα καταστήματα που παρείχαν υπηρεσίες τυχερών παιχνιδιών έχουν ευφημιστικά αναγνωριστεί από τους susceptores, που σημαίνει "επιχειρηματίες". Το παιχνίδι μόνο με ζάρια, αντί για ένα τραπέζι τυχερών παιχνιδιών, ήταν Είσοδος Ybets επίσης δημοφιλές στην Αρχαία Ρώμη. Η τεχνική της ρίψης τόνων, η πηγή της προοδευτικής ταυτότητας "λοταρία", αναφέρεται τόσο στην παλιά όσο και στην Καινή Διαθήκη της Βίβλου. Αυτό απεικονίζεται πολύ περίφημα όταν Ρωμαίοι στρατιώτες έριχναν βάρη για να πάρουν τα ρούχα του Ιησού κατά τη σταύρωσή τους. Στην ελληνική μυθολογία, ο Άδης, ο Ποσειδώνας και ο Δίας όρισαν τη νέα εξουσία των ουρανών, των ωκεανών και του κάτω κόσμου ως παιχνίδι χωρίς επιλογές. Τα τυχερά παιχνίδια είναι ένα κυρίαρχο χόμπι στην Αρχαία Ρώμη, που ασκούνταν από άτομα όλων των κοινωνικών τάξεων, ακόμη και αν ήταν τεχνικά απαγορευμένα και υπόκεινταν σε περιορισμούς δικαστηρίου.

Πολιτιστικές Κριτικές Χάρη στον Κινηματογράφο

Οι αυτοκράτορες αποδέχτηκαν αποδεδειγμένα τη σημασία του «ψωμί και μπορείς να κάνεις τσίρκα» (panem et circenses) ως μέσο για να κατευνάσουν και να ελέγξουν τον πληθυσμό και, ως εκ τούτου, ξόδεψαν πολλά χρήματα για το παιχνίδι. Δυστυχώς, η φύση του Circus Maximus, με τις πολυεπίπεδες καρέκλες του, ενίσχυσε τα νεότερα άκαμπτα δημόσια τμήματα της Ρώμης. Για τους αρματηλάτες, στη ζέστη της στιγμής, υπάρχει σίγουρα μια ισχυρή λογική αιτία στο παιχνίδι. Επειδή ήταν ήδη στους πιστούς οπαδούς των αγώνων, γρήγορα στράφηκαν στην πολιτική. Οι πρώιμοι αγώνες στη Ρώμη συνδέονταν στενά με τον έπαινο θεών όπως ο Άρης, η φρέσκια καλοσύνη από τη μάχη, και ο Κώνσος, ο νέος θεός των δημητριακών και θα συσσωρεύσουν. Οι αρματηλάτες, των οποίων τα σαγόνια τους είχαν σφιχτά και κρατούσαν γερά τα νέα ηνία, διακινδύνευαν τη ζωή τους για νίκες, έπαινους και δυνατές ζητωκραυγές από τους θεατές.

Με την πάροδο των ετών, τέτοιου είδους αγώνες μετατράπηκαν σε οργανωμένες εκδηλώσεις που διεξάγονταν στις ανώτερες αρένες για δημόσια διασκέδαση. Καθώς η Ρώμη επέκτεινε την επικράτειά της, εφάρμοσε και προσάρμοσε αυτές τις στρατηγικές, μετατρέποντάς τες σε ένα πραγματικά γοητευτικό κοινό. Οι Ρωμαίοι λάτρευαν τις αρματοδρομίες, οι οποίες διοργανώνονταν σε ειδικές πίστες που ονομάζονταν τσίρκα.

• Το νέο Circus Maximus είχε εκπληκτική αξία στον ενισχυόμενο πολιτικό εμπειρογνώμονα, ενώ ήταν και καλύτερο.
• Στις άμμους της Αφρικής μέχρι τα όρια της Μεγάλης Βρετανίας, ο Σεπτίμιος Σεβήρος ανθίζει ως ένας ενθουσιώδης αυτοκράτορας σφυρηλατημένος από την επιθυμία και μπορεί να πολεμήσει.
• Όσον αφορά το συσκευασμένο κοίλο, ο διάλογος βουίζει· γείτονες το ένα από το άλλο φύλα, φορτωμένοι ο ένας πάνω από το άλλο, συνέκριναν με ζωντάνια τις προφητείες του.
• Η αναπαραγωγή αλόγων έγινε μυστική για εκείνες τις πολιτείες, και οι ισχυροί βασιλιάδες φιλοδοξούσαν να αποκτήσουν τους κατάλληλους στάβλους για να έχουν και τους στρατούς τους με άρματα. Οι εισαγωγές από τις στέπες, παρόλο που για πολύ καιρό παρέμεναν το σημαντικό τους απόθεμα.
• Αυτού του είδους οι κατασκευές δεν ήταν μόνο τοποθεσίες για δραστηριότητες, αλλά και ισχυρά σύμβολα από τη Ρωμαϊκή εποχή που μπορείτε να προσδιορίσετε.

Αλλά όχι, αυτού του είδους οι τύποι αντιμετώπιζαν σοβαρούς κινδύνους αν άρπαζαν τη μελωδία, καθώς πολλοί αγώνες κατέληγαν τραυματισμένοι ή πεθαίνοντας. Ορισμένοι θεατές πιθανότατα παρασύρθηκαν λόγω του κινδύνου να παρακολουθήσουν ένα αιματηρό θανατηφόρο τροχαίο. Ωστόσο, τα μεγάλα πλήθη που γέμισαν το νέο Circus Maximus βρίσκουν πολλούς άλλους πειστικούς λόγους για να διασκεδάσουν. Ο Matz λέει ότι ορισμένοι θεατές πιθανότατα ήταν λάτρεις των αρμάτων, που θα απολαύσουν την ικανότητα και το θάρρος των νέων ανθρώπων. Κρίσεις, αναπαραστάσεις, ρεσιτάλ, παντομίμα, κωμωδίες και αστεία (ειδικά οι παραδοσιακές ελληνικές εκδοχές) λάμβαναν χώρα στα θέατρα με κερκίδες, με, όπως του Πομπήιου στη Ρώμη, να προσφέρουν μια ικανότητα στους 10.100 θεατές.

Σχετικές αναρτήσεις

• Αυτή η επανεκτίμηση σας διευκρινίζει ότι τα άρματα εξυπηρετούσαν περισσότερο τελετουργικά ή συμβολικά χαρακτηριστικά παρά ως βασικά στρατιωτικά προϊόντα στις ρωμαϊκές στρατηγίες.
• Ταυτόχρονα, οι ηνίοχοι επιλέγονταν συνήθως από άτομα με ικανό ιππικό εξοπλισμό ή από άτομα με προηγούμενη ιππική εμπειρία.
• Ποιος τελετουργικός τρόπος πυροδότησε την καλλιέργεια σεβασμού και θα σας φανεί η κοινή ταυτότητα σίγουρα ενός από τους Ρωμαίους πολίτες.
• Οι ολοκαίνουργιοι εργάτες και το προσωπικό των ρωμαϊκών πολεμικών αρμάτων, καθώς και οι ηνίοχοι και διοικητές, υποβλήθηκαν σε αυστηρή εκπαίδευση για τη μεγιστοποίηση των δυνατοτήτων τους.
• Ο Ηνίοχος Πόπλιος Αίλιος Γούτα Καλπουρνιανός δοκίμασε έναν συγκεκριμένο οδηγό που αγωνίστηκε για τις τέσσερις ομάδες.
• Η επισφαλής μορφή διαχείρισης πρόσθεσε ένα στοιχείο απρόβλεπτου χαρακτήρα και θα σας κάνει να νιώσετε την περιπέτεια, ενισχύοντας το νέο θέαμα για μια ομάδα χαρούμενη από την ανυπακοή μακριά από τον θάνατο.

Οι ανασκαφές αμφιθεάτρων, τσίρκων και σχολών μονομάχων προσέφεραν χρήσιμες γνώσεις σχετικά με το σχεδιασμό, τη δομή και τη διαδικασία αυτών των επιχειρήσεων (Welch, 2007, σ. 21). Σε ορισμένες περιοχές, κάποιοι μονομάχοι που άπτονταν πολεμικών τεχνών ήταν πιο δημοφιλείς από κάποιον άλλο. Για παράδειγμα, ο νέος Θράεξ, ένας σπουδαίος μονομάχος οπλισμένος με λυγισμένο σπαθί και άμυνα, είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στις ανατολικές επαρχίες (Wiedemann, 1992, σ. 117). Οι τοπικοί μύθοι και η θρησκευτική ζωή επηρέασαν τη νέα εικονογραφία και τον συμβολισμό του παιχνιδιού, όπως παρατηρείται στα νέα ψηφιδωτά και τις τοιχογραφίες που κοσμούν αμφιθέατρα ή άλλα προσωπικά δωμάτια.

Οι ηνίοχοι αντιμετώπιζαν την αδιάκοπη απειλή ατυχημάτων, τα οποία θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρά εγκαύματα ή θάνατο. Οι πιο επιτυχημένοι χειριστές οχημάτων ήταν αξιοσημείωτοι ως ήρωες, ετικέτες και ομοιώματα που κοσμούσαν ψηφιδωτά, τοιχογραφίες, καθώς και καθημερινά αντικείμενα όπως φωτιστικά και φαγητά (Humphrey, 1986, σ. 178). Οικονομικά, οι αγώνες με άρματα έγιναν μη βιώσιμοι, ενώ μπορεί να κοστίσει την οργάνωσή τους και την αποκατάσταση νέων τσίρκων και σταδίων που δημιουργούνται ετησίως.

Ενήργησαν ως δημόσιες γιορτές που μπορούσαν για λίγο να ενοποιήσουν διάφορες άλλες κοινωνικές κατηγορίες παρά τις ισχυρές ανισότητες, ενισχύοντας παράλληλα τις καθιερωμένες κοινωνικές ιεραρχίες. Οι βασικές παρατάξεις στις αρματοδρομίες ήταν οι νέοι Μπλε, Λαχανικά, Κόκκινα και ίσως Λευκά. Τέτοιες οργανώσεις ανταγωνίζονταν έντονα για να κερδίσουν χρήματα και μπορεί να ωφελήσουν την άμυνά τους, τείνουν τελικά να προκαλούν έντονες αντιπαλότητες, η μία εκτείνεται εκτός της πίστας και μπορεί να πυροδοτεί εγκληματικές συγκρούσεις, ειδικά σε οπαδούς. Κατά τη διάρκεια των υψηλών περιστατικών, οι αγωνιστικές ομάδες συγκρούονται εκτός σταδίου, αν όχι κατά τη διάρκεια των αγώνων. Οι ταραχές μπορεί να προκαλέσουν περισσότερες από ό,τι αντιλαμβανόταν ως αδικίες, ή ακόμη και διαμάχες λόγω των συνεπειών του ανταγωνισμού. Τέτοια περιστατικά έδειχναν όχι μόνο αντιπαλότητα, αλλά και δημόσιο άγχος που σιγόβραζε κάτω από το σώμα του ρωμαϊκού τρόπου ζωής.

Με την πάροδο των ετών, οι υλικοτεχνικές προκλήσεις, όπως η διατήρηση και η μετακίνηση αρμάτων, προκάλεσαν την άρση. Καθώς ο πόλεμος μετατοπίστηκε σε πυκνά δομημένους σχηματισμούς, τα άρματα κατέστρεψαν το κύρος τους στη στρατηγική του ρωμαϊκού στρατού, με αποτέλεσμα να μειώνονται στο πεδίο της μάχης. Η ρωμαϊκή πρόσβαση στα άρματα εντός των συστημάτων ιππικού ευθυγραμμίστηκε με την αυξημένη έκθεση σε κυρώσεις και την επιδεξιότητά τους. Αν και δεν ήταν το νεότερο βασικό στοιχείο του ρωμαϊκού πολέμου, τα άρματα σχεδίαζαν αξιόπιστα συστήματα και μπορούσαν να τονίσουν την ευελιξία τους. Η σωστή ανάπτυξή τους είναι προσαρμοσμένη στην αποτελεσματική αντιμετώπιση των αδυναμιών του εχθρού αντί να τον υπερεκτιμούν. Επίσης, τα άρματα οδήγησαν στις ιδέες του ρωμαϊκού ιππικού επειδή λειτουργούσαν ως γρήγορα δίκτυα επίθεσης ικανά να φέρουν γρήγορες επιρροές.

Εκδηλώσεις με Άρμα

Ο νέος ηνίοχος σε κάθε διάσημη ακολουθία του έκανε τον νέο γύρο μακριά από την τιμή στην πίστα, καθώς οι χαρούμενοι επισκέπτες πετούσαν μικρά χρυσά νομίσματα ή φυτά από αυτόν. Οι νέοι ηνίοχοι μένουν στις επιλεγμένες λωρίδες τους μέχρι να φτάσουν στην νέα κοντινή διακλάδωση του διαχωριστικού, ακολουθώντας τα νεότερα άρματα που αποφάσισαν να μπουν στη μάχη για να βρουν τις καλύτερες θέσεις. Οι νεότεροι οδηγοί, μόλις έφυγαν από τις λωρίδες, έτρεχαν αριστερόστροφα κατά μήκος του δρόμου, δουλεύοντας σε ομάδες, για κάθε οδηγό να περάσει από το πίσω μέρος των αλόγων του, προς το λεπτό και αδύναμο άρμα, που μπορούσε να κινηθεί εύκολα και να καταστραφεί. Κάποιος από τους πολλούς οδηγούς έκανε αυτό που έκανε για να αναγκάσει και να ταράξει τους αντιπάλους του, ώστε να μπορέσει να πηδήξει σε μια συγκεκριμένη διαδρομή για τον σύντροφό του. Ο νέος ιππέας, ο νεότερος ιππέας, έτρεχε τριγύρω ή πάνω από τα άρματα, φωνάζοντας υποστήριξη και συμβουλές καθώς σχεδίαζαν πώς να αποφύγουν τις φουρκέτες ή το κλείσιμο του αντιπάλου στις άμαξές τους. Οι ηνίοχοι καταφέρνουν να στρίβουν όσο το δυνατόν πιο κοντά στο κεντρικό τους φορτίο, ώστε να συντομεύσουν τα μονοπάτια.

Στον ρωμαϊκό πόλεμο, τα άρματα έπαιζαν έναν περιορισμένο αλλά πραγματικά στρατηγικό ρόλο στα ιππικά συστήματα. Παρόλο που ήταν λιγότερο δημοφιλή από τις ρωμαϊκές λεγεώνες, αυτά λειτουργούσαν κυρίως για να έχουν ιδιαίτερα σημαντικά πλεονεκτήματα. Τα ρωμαϊκά άρματα συνήθως διευκόλυναν γρήγορους πλευρικούς ελιγμούς και μπορούσαν να καταδιώξουν τον υποχωρούντα αντίπαλο, αξιοποιώντας την ταχύτητα και την ικανότητά του να ελιγμών. Οι νέοι στρατιώτες και οι στρατιώτες μακριά από τα ρωμαϊκά πολεμικά άρματα, καθώς και οι ηνιόχοι και οι διοικητές, έλαβαν πιστοποιημένη εκπαίδευση για τη βελτιστοποίηση των χαρακτηριστικών. Αυτοί οι έμπειροι στρατιώτες συνδύαζαν τις επιχειρήσεις με άλλα ιππικά συστήματα και λεγεώνες, συνεργαζόμενοι με άρματα για τους σύνθετους ελιγμούς πεδίου μάχης. Ο χαρακτήρας τους έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της νέας λειτουργικής συνοχής του ρωμαϊκού πολέμου, ακόμη και με την τελική του πτώση.